Melanie Klein urodziła się
w Wiedniu,
w 1882 roku.
Była czwartym, zarazem najmłodszym dzieckiem. Środowisko rodziny Klein określa się mianem „płodnego intelektualnie”, stąd też nie wzbudza kontrowersji bardzo wczesna decyzja młodej kobiety o rozpoczęciu edukacji. Początki jej życia zawodowego datuje się na okres kiedy miała niespełna czternaście lat i zafascynowana była swoim starszym bratem, który otworzył przed nią wrota do nauki. Bardzo szybko opanowała łacinę i grekę, zdała do gimnazjum, postanowiła zostać lekarzem. Równie szybko jednak pokrzyżowały się jej plany zawodowe, gdy na horyzoncie pojawił się mężczyzna.
Później wszystko działo się już automatycznie. Para pobrała się w roku 1903, następnie urodziło im się troje dzieci. Dopiero po rozpoczęciu I wojny światowej Melanie Klein, w nowej formie, podjęła przerwaną karierę zawodową. Stało się to za sprawą Freuda, a dokładniej jego książki o interpretacji snów, która rozbudziła płodny intelekt Klein. Kolejnym krokiem w jej życiu było rozpoczęcie analizy u Ferencziego, w Budapeszcie. Dosyć głośne stały się spekulacje na temat rzekomej potrzeby terapii Melanie Klein, która poniekąd wywołała zainteresowanie psychoanalizą. Z dzisiejszą wiedzą na temat następstw traum z dzieciństwa na życie dorosłe i znajomością biografii Melanii Klein takie prawdopodobieństwo wcale mnie nie dziwi. Jako mała dziewczynka, analityczka straciła dwóch braci, a w życiu dorosłym również syna w tragicznym wypadku w górach. Strata i żałoba nie były jej obce. Wiemy również, że dom rodzinny Melanie Klein był miejscem ciepłym, dającym poczucie bezpieczeństwa, a rodzina bardzo zżyta i kochająca. Zastanawia mnie tylko fakt czy po stracie dwóch synów rodzice Klein nie osaczyli nadgorliwą opieką pozostałych dzieci w trosce o ich bezpieczeństwo.
Jak wspomniałam na początku mentorem Melanie Klein był Zygmunt Freud. To jego rozważania na temat marzeń sennych rozbudziły fascynację psychoanalityczki nieświadomością, wyparciem, analizą. Z biegiem czasu jednak, Klein swoimi poglądami zaczęła odbiegać od teorii Freuda. Obiektem jej badań stały się, w przeciwieństwie do twórcy psychoanalizy, dzieci, a także bogactwo ich wewnętrznego świata nieuświadomionego, lęki przed złymi wewnętrznymi postaciami. Ważnym odkryciem w dorobku Melanie Klein jest zaobserwowanie popularnego w psychoterapii przeniesienia, które w przypadku dzieci wykluczał Freud. Ponadto ciekawym wydaje się wniosek jakoby niemowlęta nie były jedynie biernymi stworzeniami, ale posiadającymi pragnienia i fantazje, tworzącymi bliższe związki i interakcje z otoczeniem postaciami. Melanie Klein odrzuciła również poglądy Freuda dotyczące płci, w tym istotny element pojawiający się w pierwowzorze psychoanalizy – zazdrość kobiety o męskiego członka, która pojawiała się w fazie fallicznej, a według Klein była jedynie strukturą obronną dziewczynki. Klein zwracała uwagę czytelników na dwa popędy rządzące światem niemowlęcia. Były to popęd życia i śmierci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz